Koltuk

Yağlı boyalı çerçeveleri kabarmış pencere… Kanatlar arkasında beyaz tül perde… Küçük bir el tül perdeyi tutup çekti. İlkokul çağında güleç yüzlü bir kız çocuğu… Sevinçle pastel boyayla yapılmış  bayrağı bir kanada Atatürk resmini diğer kanada yapıştırdı. Alkış fırtınası kopardı. Arkasına döndü. Salon… Her bir duvarda çekyatlar… Televizyon karşısında tek kişilik bir koltuk… Çocuk “Anneee!” diye seslenerek kapıya doğru yürüyordu ki durdu. Yavaşça çevrilen baş… Küçük hareketler yapan göz bebeği… Çocuk koltuğa baka kaldı. Hayal alemine daldığı duruşundan anlaşılıyordu. Bir anda kendine geldi. Koltuğa yanaştı. Kolçak üzerinde gezine parmaklar… Koltuğa oturdu. Küçük yastığı alıp sarıldı. Yastık köşesine değen çene… Burnunu yüzünü yastığa gömdü. Hıçkırıklarını bastırıyordu. “Babaaa!”