Kopuş

Bahçeli apartmanlar… Ağaç diplerine dökülmüş solmuş yapraklar… Kahverenginin türlü tonları… Parke taşlı yolun sağında solunda kurumuş çiçek sapları… Sırtında okul çantası küçük erkek çocuğu annesinin elini tutmuş yürüyordu. Canı sıkılmış. Önündeki yaprak kümelerini tekmeleyerek havalandırdı. Kadın yumuşak bir sesle “Sorunlarımız paylaşı…” diyordu ki çocuk arka arkaya sıraladı “Sanki öğretmen benimle uğraşıyor. Dersler çok zor. Beni okula göndermeyin.” Kadın çocuğun elini bırakıp apartman giriş kapsının önündeki gül ağacına yöneldi. Çocuk peşinden geldi. Kadın dalda tek kalmış gülü koparırken çocuk elini yakaladı. Sert bir tonla “Dur, yapma,” dedi. Kadın “Dışarısı çok soğuk ama.” Çocuk gülü kurtarmanın verdiği heyecanla “Öldürecektin!” “Evde bardağa da koyardık.” Çocuk oflaya puflaya “Anladık, anladık,” deyip apartmana girdi.