Düş kapanı

Geniş, ferah bir salon… Büyük pencereden süzülen ışık koltuğunda gazete okuyan adamın, sehpanın önünde bavul hazırlayan kadının üzerine düşmekteydi. Kadın neşeyle gömlekleri katlarken “Önce dağ tırmanışı yaparız.” Adam soğuk bir sesle “Tehlikeli, olmaz.” Kadın bir an durdu. Öfkesini tuttu. Neşesini koruyarak “Rafting yaparız.” Adam sayfa çevirdi. “Çok tehlikeli, olmaz.” Kadının yanakları kızardı. Adama döndü. Evin dış kapısı açıldı. Bir kız bir erkek çocuğu içeri girdiler. Kız elindeki düş kapanını havaya kaldırdı. “Anne, kapıya asabilir miyiz?” Kardeşi sandalye alıp kapı önüne çıkarırken “Bizi kötülüklerden korur.” Kadın ayağa kalkıp adamın üzerine yürüdü. “Kızım onu değil babanı asarız.” Gazeteyi çekip fırlattı. Adamın korku dolu yüzü… Omzu üzerinden taş parçası yuvarlandı. Aşağıya baktı. Üzerinde tırmanış kıyafeti… Sarp dağ yamacı… Gözünün önüne kalın bir ip sarkıtıldı. Kadının sesi “Tırmannn!”