Kadın çocuk odasına girdi. Perdeleri açarken “Oğlum, kalk da giyin. Kursa geç kalacaksın.” Çocuk oflaya puflaya kalktı. Ağır ağır soyunurken kapıda adam belirdi. “Berkay çabuk, çabuk; daha kahvaltı yapacağız.”
Çocuk televizyon karşısında elinde çikolatalı ekmeği çizgi filme dalmıştı. Adamın sesi koridordan duyuldu. “Çıkıyorummm!”
*
Baba oğul meydan kıyısından yürüyordu. Atatürk anıtı çevresinde anma töreni hazırlığı tamamlanmıştı. Siren sesi… Meydan ve çevresinde hareket durdu. Çocuğun gözleri yaşardı. Burnunu çekti. Siren sustu. Çocuk üzgün “Baba, Atatürk keşke süper kahraman olsaydı, o zaman ölmezdi.” Adam çömeldi. Çocuğun ellerini avuçlarına aldı. Gözlerine sevgiyle baktı. “Oğlum iyi ki olmamış yoksa süper kötüleri sadece süper kahramanlar yener zannederdik.”
Yorumlar
Yorum Gönder