Ay ışığı villa duvarlarını aydınlatmıştı. Ağustos böcekleri… Görünüp kaybolan ışıklar… Adamla kadın taşlık yolu geçip kapı önünde durdular. Adamda cıvık hareketler. Kadının morali bozuk. “Kaç kere söyledim!!! Seni evde istemiyorum. Defol git!” Adamın bir kulağı tencere bir kulağı pencere. Pişmiş kelle… Yüzünü ekrana yaklaştırdı. Mavi ışık… Alından çeneye, çeneden alına... Kapı açılmadı. Adam şaşırdı. "Eee, bu tanımadı." Kadın gülümsedi. "Neden acaba!"
Yorumlar
Yorum Gönder