Ormanda krallık seçimi
yapılmaktaydı. Hayvanlar yaşlı incir ağacının altında toplanmışlar fille aslanın
adaylık konuşmasını dinliyorlardı. Filin “Yeni bir dünya kurabiliriz,” mesajı yırtıcılar arasında bölünme yaratmış yer yer yükselen hırlamalar adayların sesini
bastırmıştı. Açık oylamaya geçildi. Her bir oyla tansiyon yükseliyordu. Sıra
geyiğe geldiğinde oylar eşitti. Başka bir hayvan kalmamıştı. Otçullar
nefeslerini tutmuş fil yerinde duramıyordu. Geyik düşünmeden “Aslan,” dedi.
Gözler büyüdü. Ağızlar açık kaldı. Çıt çıkmıyor, rüzgâr uğultusu orman
ahalisinin arasında dolanıyordu. Geyik arkadaşlarının kızgın bakışlarını
üzerinde hissedince panikledi. “Bana söz verdi. Yaşamak istiyorum.” Aslan
kesinleşen krallığını kükreyerek duyurdu. Yürekler titredi. Otçullar birkaç
adım geri çekilmişti ki aslan sanki yaydan fırladı. Aralarına daldı. Dişlerini
ne denk gelirse geçiriyordu. Ortalık toz duman olmuş can pazarı kurulmuştu.
Aslanın pençelerinde geyik kaldı. Olanca kuvvetiyle yere devirdi. Geyik
çırpınmaktan vazgeçti. Başını gökyüzüne çevirdi. Aslan, boynunu iki çenesinin
arasına aldı. Yavaşça fısıldadı. “Ben, kralım!”
Yorumlar
Yorum Gönder