Şeytan çıkaran

Bar ışıkları otoparkı aydınlatmaktaydı. Park edilmiş arabalar atıştıran yağmurla ıslanmıştı. Şoför koltuğundaki adam klasik müzik dinlerken ritim tutuyordu. Kaportaya vurulmasıyla irkildi. Zil zurna sarhoş kadın “Kapııı!” diye bağırdı. Adam uzanıp kapıyı açınca kadın kendini koltuğa bıraktı. Adam burnunu tuttu. “Leş gibi alkol kokuyorsun.” Suratı asıldı. “Kilisede yoktun,” diye hesap sorduysa da kadın duymazlıktan geldi. Çantasından şarap şişesi çıkardı. Sesi sitem yüklüydü. “Lütfen ama bir rahiple yaşıyorum. Kilisede uyanmadığım sabah yok.” Adam “Arkadaşlarınla yeterince içmişsin. Şişeyi açmasaydın iyi olurdu,” deyip torpidodan poşet aldı. Kadının dizlerine serdi. Kadın öfkeyle “Uzatma artık,” diyerek poşeti attı. “Başımı şişirdi,” deyip radyoyu kapattı. Kıkırdıyordu. “Derneğinizin psikolojik danışmanı Cascioli’nin sevgilisinden duyduk. Vatikan'a bağlı üniversitelerden rekor seviyede şeytan çıkarma talep edilmiş,” derken kıkırdaması kahkahaya döndü. “Şeytan çıkarma kursları düzenleme çağrısı yapılmış.” Kendini iyice kaptırdı. “Kursa sende gitmelisin. Hayatımıza hareket gelir,” diye adama laf soktu. Duramıyordu. Suratı kızardı. Adamın “Kesinlikle…” demesiyle kadının kusması bir oldu. Adam motoru çalıştırdı. “Evet, kesinlikle gitmeliyim.”