Elma Teyze

Akşamüzeri pazarcılar tezgahları kaldırıyordu. Orta yerde elmacının biri coşkusundan bir şey kaybetmemiş “Gel, sert sulu elmaya gel,” diye bağırıyor, elindeki elmaları, tezgah önünden geçip gidenlere gösteriyordu. Sürmüş sürüştürmüş, takmış takıştırmış bir kadın selam vermeden tezgaha yaklaştı. Hemen önünden bir elma alıp evirdi çevirdi. “Ne kadar tartalım hanımefendi?” diye soran pazarcıya, elmayı uzattı. “Çürük.” Suratı sirke satıyordu. Pazarcı elmayı aldı. Hafif bir gülümseme kondurdu yüzüne. “Teyze,” diye lafa girince kadın “Teyze senin anandır!” deyip uzaklaştı.