Minare silgisi

Güneş, öğle vakti derli toplu bir çocuk odasını aydınlatıyordu. Huzur, salondan gelen tartışma sesleriyle bozuldu. Kapı sertçe açıldı. İçeriye on yaşlarında bir erkek çocuğu girdi. Yanakları kızarmış, sinirliydi. Gözleri yaşlı, masaya oturdu. Yumrukları sıkılı, ortasına cami çizdiği resme baktı. “Burhan, kocam olacak,” diye bağıran kadın kapıda söyleniyordu. Çocuk kulaklarını tıkadı. ”Olmayacak anne!” diye haykırdı. Kadın giderken ”Baban öldü!” diyerek arkasından kapıyı çekti. Çocuk kalemkutudan silgi alıp havuzlu çay bahçesinde oturan adamın kemerini “Babalar gününde vermiştim,” deyip sildi. “Paltona vişne suyu dökmüştüm,” derken silgiyi fazla bastırıp kâğıdı yırttı. Öfkeyle “Neden öldün!” diye hesap soruyordu ki durdu. Silgiyi minarenin üzerine çekti. Gözyaşları kâğıda damlıyordu. Ezan sesi yükselince silgiyi bıraktı.